Sinan Atik - Ayaklar

Ey ciğersiz kaldırımların
Sahipsiz insan yavrusu
Adımlarını eş tutturmadılar
Boya cila çektiğin o vicdansız ayaklar

Sen durdukça ayakların acıyor
Ben kaçtıkça yüreğim kanıyor

Sen yazamazdın bu işin kitabını
Üşümüş yüzünün yanında
Cüsseni asıp kulağında, okuyor enekesini
Boya cila çektiğin o vicdansız ayaklar

Her harfinde dünyan daralıyor
Her harfinde rüyalarım kanıyor
Sen gittikçe ağzı büyüyor, büyüyor
Mağara olup seni yutuyor
Sarkıtlar oluşmuş da ciğerine batıyor
Boya cila çektiğin o vicdansız ayaklar

Sen diyemiyorsun benim sebebim
Ben diyemiyorum ben neredeyim

Merhamet dilenme sakın, bakınıp uzaklara
Hiç kimse düşmedi ki senin acziyetine
Sanma ki çekerken gözlerini, gözlerden yine
Sen utanırken utanmaz, o vicdansız ayaklar

Sanma ki onlar bir daha, bir masumu görecek
Sanma ki gördüğüm o çocuk, bir daha büyüyecek