Shakespeare - 99. Sone

İlk açan menekşeye bin sitemle dedim ki:
Seni sevimli hırsız bilmiyor sanma beni,
Çaldığın bu kokular sevdiğimin nefesi.
Pamuk yanağındaki kızıl allıkların da,
Arsızca aşırdığın aşkımın kan pençesi.
Ellerine özenen ak nilüfer suçluydu,
Mercanköşke çok kızdım, çünkü bukleni çaldı,
Güller benden tırsıdı, diken üstünde durdu
Biri ardan kıpkızıl, biri korkup sarardı.
Hem alı, hem beyazı, senden çalan hırsız gül,
Bu çalıntı malını mis kokuna buladı;
Ecel kapıyı çaldı, büyürken gürül gürül,
Yaprak tırtılı geldi, gülün canını aldı.
Bin çiçege baksam da, yok ki birisi hani,
Senden çalmamış olsun, kokusunu rengini!