Shakespeare - 98. Sone

Senden ayrı kaldım koca bir bahar süresince;
Nisan, yine takıp takıştırmış, kıvançla,
Gençlik ruhu aşılamıştı çevresinde her şeye;
Ağır kanlı Saturn bile gülüp oynuyordu onunla.
Ama ne kuşların şarkıları beni şenlendirdi,
Ne tad aldım renk renk çiçekleri koklamaktan;
Ne içimden yaz masalları anlatmak geldi,
Ne birkaç çiçek koparmak ışıl ışıl kucağından.
Ne bu defa şaşıp kaldım zambağın beyazına,
Ne övmeye dilim vardı güldeki acı kırmızıyı;
Birer haz kaynağıydı hepsi, hoştu hoş olmasına,
Senden örnek almışlar, çizgilerini taşıyorlardı.

Ama vakit kıştı yine, ve sen yoktun diye,
Hayalinle oynar gibi oynadım onlarla işte.