Shakespeare - 126. Sone

Ah, sevgili yavrum, senin buyruğunda şimdi,
Hem nankör aynası Zaman'ın, hem oraklı saati;
Geçen yıllar açtı güzelliğini, soldurmak bir yana,
Sen büyüdükçe, sevenlerin çöktüğünü koydu ortaya.
Eğer, tüm yıkıntıların tek ecesi ulu Doğa,
Sen ileri yürüdükçe seni hep geri çekiyorsa,
Amacı belli bence: göstersin istiyor hünerini,
Zaman'ı utandırsun, öldürsün sefil saatleri.
Yine de kork ondan, ey Doğa'nın keyfinin kölesi!
Yanında tutsa da, sonsuza dek saklayamaz servetini;
Geç de olsa sırası gelecek, o da hesap verecek sonunda;
Makbuzunu alırken de karşılığında seni vermek zorunda.