Shakespeare - 121. Sone

Kötü diye bilinmekten iyidir bence, kötü olmak;
Olmasak da, kötü muamelesi görüyorsak her yerde;
Üstelik mümkün de olmaz bir şeyin keyfini çıkarmak,
Başkası kötü görecektir çünkü, kendimiz görmesek de.
Anlamıyorum ne olmuş, biraz kanım kaynıyorsa eğer;
Neden hep üstümde, herkesin imalı, yılışık bakışları;
Kendi zayıf değil mi, zayıflıklarıma takılan hafiyeler;
Bana iyi geleni kötü sayanlar, kötüye çalışınca akılları?
Yok yok, ben neysem oyum, ve benimle uğraşanlar,
Beni kötülemeye çalışırken kendilerini vuruyor açığa.
Bana kalırsa ben dosdoğruyum ve çarpık olan onlar;
Onların kokuşmuş düşünceleri mi ışık tutacak davranışıma!

Meğer ki, kötü olmayan yok, diyor olsunlar, yeryüzünde;
İnsanların hepsi kötü ve kötülük egemen her yerde.