Shakespeare - 118. Sone

Zaman zaman iştahımızı biraz biler inancıyla,
Baharatlı yiyceklerle nasıl uyarırsak damağımızı;
İzi bile olmayan illetlere yakalanırız korkusuyla,
Hastalığa karşı müshil içer, hasta ederiz kendimizi.
Tıpku böyle, senin doyum olmaz tadınla tokken,
Acı soslarla çeşni katmaya çalıştım beslenmeme;
Sağlık ve mutlulukla tıkanmış halde, hiç gereği yokken,
Hastalanmanın yolunu arayıp buldum nedense.
İşte aşkta hesap peşinde koşup, daha gelmeden,
Başıma gelecekleri düşünmekle, dert aldım başıma;
Sağlıksız hale geliverdi sağlıklı bedenim bu yüzden;
Kötüden medet umar oldu, iyiliği fazla gelip azınca.

Ama bu bana ders oldu, aklım artık geldi başıma;
Seninle hasta düştüyse insan, ilaç zehirdir ona.