Shakespeare - 111. Sone

Ah ne olur, hatırım için gidip Kader'e çatsana;
İşte bu Tanrıça, işlediğim kusurların sorumlusu;
Halk içinde yaşayıp onlar gibi davranmaktan başka
Göstermedi bana doğru dürüst yaşamanın yolunu.
Aslında bu yüzden adım da böyle bir damga yedi;
Neyle uğraşırsam ona bulanmış buluyorum kendimi,
Boyacının eli gibi; o belirliyor kişiliğimi.
Acı halime öyleyse, dileğinle destekle beni.
Kendimi yenilemek için ben de sirke bile içerim;
Uysal bir hasta gibi, bu illetten kurtulma uğruna,
Ne bir ses çıkarırım, ne de acıya acı derim;
Çifte cezaya katlanırım, çifte kurtuluş varsa sonunda.

O halde acı bana, sevgili dost ve inan ki,
Senin acıman bile yeter iyileştirmeye beni.