Shakespeare - 110. Sone

Yazık ki doğru; evet, orda burda dolaştım;
Her gün kendimi âleme maskara ettim durdum;
Öyle karıştı ki aklım, en pahalı şeyimi ucuza sattım;
Yeni tutkuları eski kusurlara döndürdüm.
Çok doğru, gözucuyla baktım yalnız doğrulara,
Yabancıya bakar gibi; ama, bütün bunlarla birlikte,
Bir başka gençlik kattı gönlüme bu sapışlar da;
Kötü deneyler gösterdi ki, sensin büyük aşkım yine.
Hepsi bitti şimdi; al artık sonu gelmeyecek olanı,
Benim için bundan böyle bilemek yok hevesimi;
Bıraktım, yeni heveslerle, eski dostu sınamayı;
Âşık olduğum o tanrıya adadım artık kendimi.

Tanrı'dan sonra her şeyimsin, kabul et beni sen de,
İzin ver sığınayım, o tertemiz sevgi dolu gönlüne.