Serpil Taşyürek - Kışın Öyküsü

Mahsun inmiş dalları yere
Koca marur çam ağacının,
Kar örtü olmuş kederine.
Aklanmış bahçeler, yollar,patikalar
Umut olmuş aydınlığı
Beyaz kadifenin.

Doğa kendi sarmış yarasını
Kucaklamış bir ana gibi
Soğuyla ısıtmış karasını.
Şimdi sükut anıdır,
Beklemek tohumu toprakta
Günü yaprakta.
Unutmadan güzeli
Baharda çiçek açmakta.