Serpil Kuru - Hüzünlü Son

HÜZÜNLÜ SON

Bütün kurallar kapı dışında.
Dert yanmak değil niyetim
Ümit ışığı da değil aslında.
Kendimle kaybolmanın ürkekliği var üzerimde
Dibime yığılıp kaldım sadece
Boş bir çuval gibiyim belki.
Bu gece yastığa başımı koyduğumda
Yalnız kapanacak gözlerim,
Ama sadece bu gece.
Bütün ümitler paramparça olmuş içimde
Kum yığını gibi kaplamış üstümü
Nefes aldırmıyor bana,
Nefes almak istiyorum artık.
Güçsüzüm tek başıma yapamıyorum.
Haykırıyorum duyan yok mu?
Hiç miyim ben? Sesimi duyan yok mu?
İnandığım kişilerden kurtaran yok mu?
Mutlu yaşamak istediğimi gören yok mu?