Serpil Başak - Daha Bir Şey Söylemedim

Biriktiğim yaşamların şarkısını söylüyorum; notasız, uyumsuz ve
Doğaçlama bir şey gibi yokluğun.
Saz tekinsiz, söz izinsiz; kime ne?

Samani bir yazı uğurlaması havada; amansız, zamansız ve
Yakımsız düşüyor toprağa her şey; mızrapsızım.
Aklımda bir tuğlanın eksikliği; deliksiz,
Katıksız açlığım gibi yokluğun.
Daha bir şey söylemedim…

Ağrıya döndüm yüzünü,
Duruşumda sancısı var doğurgan gecelerin,
Ellerim tütünsüz, sensiz,
Ellerim huzursuz ve sıkıntılı
Belki de ivecen bir selamlaşma köşe başlarında; terli.
Tanımsız bir Tanrı ölüyor varoşlarımda;
Bir mavi çocuk doğuruyorum belki; kime ne? Daha bir şey söylemedim…

Kırımsız bir yaşam beliriyor göz bebeklerimde,
Bir sıcaklık belki; kim söyledi?
İnsana benzer gölgesi de,
Kuytularda ışığa biriken kapı gıcırtısı,
Tuttuğun kol sevdayadır; kim bilir?
Aşk belki? ..
Daha bir şey söylemedim…

Tutkulu bir yelken bezi; Akdenize açlığım,
Lodoslu kıyılarda kız oğlan kız şarkılar,
Her insan bir mavi öykü, bir de balıklar,
Korsan masalı mıymış? Kim demiş?
Geçmiş gelecek hepten aşk;
Ben bir şey söylemedim….