Serpil Başak - Çoğul Sürgünler -Ben,Umut!

İğdiş edilmiş şu bahçenin, en arsız sürgünü (piçi) ,
Yağmalanmış düşlem evi,
Yer altına sığınmış özgürlük düşü,
Örselenmiş serçe kuşu, yuvasız,
Bulutlanmış ay arısı lacivert gece,
Yorgun kentleri sırtlamış bir otobüs yalnızlığı far ışıklarında;
Sanılsa da; ben, umut!

Diş çıkartan bir bebeğin, ateşli huzursuzluğuyum, ben,
Süt mavisi bir anne, basar beni bağrına; sevgiyle,
Dayan bebeğim; büyüyorsun,
(Büyümek; sancıdır sürgünlerde)
Dayanır bebek,
Sürgün verir dişleri; süt damlası ağzında.
Umut olur, büyür çocuk,
Mavidir adı,
Akdeniz'dir; kim bilir?