Serpil Başak - Birazdan

Yorulacak birazdan,
Gecesinden ığrıp geçen ırmağın sesi,
Sen, terini sileceksin balıkların ve sunacaksın bir kez daha
Mavinin koynuna,
Umudun çocuklarını.

Duyulacak birazdan,
Derininden yanmak geçen yer kürenin insan yüzlü çığlığı,
Sen, ezber güllerinin özrüne asacaksın sesini ve çoğalacaksın bir bir,
Kata, kata ömrüne,
Öteki bildiklerini.

Kuruyacak birazdan,
Elmasından kurt geçen ağacın soyu,
Ya da yarasını görecek bahçıvan,
Sen, makasını bileyeceksin yalnızlığın ve öpeceksin sil baştan
Dalında sevmek gülünü.