Biliyor musun sevgili?
Soluk almanın yetmediği bir dem akıyor içimden.
Kış kendi çiçeklerinde sürüyor akşam sefasını.
Akşamlar buz gibi dökülüyor tenime ve
Ben soluk alamıyorum sevgili.
Soluklarım kendi sınırlarımda tükeniyor.
Bildik bir yanlışla zorluyorum sınırları,
yıkamıyorum...
Tüm yöntemler sana ayarlı,
Zamanlama yanlışıyız sevgili,
biziz yanlış olan.
Yanlış zaman, yanlış mekan ve yanlış yürekteyiz canım.
Yanlışlarımız karışıyor zamana ve
Biz boğuluyoruz sevgili...
Yanlışlarımız asıyor bizi zamanın çengeline.
Zamanda suçlu, mekanda suçlu, yüreklerde çözülmez
bir düğümüz biz.
Biz aşkın kör haliyiz sevgili,
çözülmemiz buzların vicdanını eritir.
Buzlar çözülür ilkbaharda sevgili,
Her buz kendi aşkına sulanır.
Her aşk akar sularda ve
Her su kendi aşkının çatlağını bulur,
Her aşk kendi gözesinde kaynar sevgili.
Biliyor musun sevgili?
Sen benim gözelerimsin,
kaynayanım.
Ben senin kaynağını tıkayanım,
çakıltaşın
Aşkını cebine koy sevgili,
sakla yüreğindekini de,
Koyver suları, koyver solukluca aksınlar.
Soluksuz kalmasınlar kış çiçeklerini sularken..
Zaman aşkın sularında aksın sessiz sedasız.