Serpil Başak - Ben Giderim Senden

Ben giderim senden.
Kendi sabahında bırakırım aşkı.
Bir dağ doruğunda, güneşin uykulu gözlerine asıveririm.
Öylece kalsın isterim, uyanmasın sabahlara.
Oysa bildiğini okur aşk;
Tutar güneşi yakar hınzırca.
Gün boyu tutuşur da güneş,
Bir ay kız doğurur, akşamın koynuna girerken.

Ben giderim senden.
Seni, bulduğum zamana bırakırım her şeyinle.

Bir yaz sonu sarhoşluğu muydu yıkandığımız?
Şaraplar kendi mahzenlerinde demleniyordu.
Kristal kadehler tükenmiş aşkları öpüyordu.
Aşıklar sırlı aynalarda bir yanılsama. Koruklar sabrın ağusuyla sirkeleniyordu.

Bir bağ bozumu Eylül'üydü, hani.
Üzümleri toplanmış asmalar ağlıyordu.
Hüzne saygısındandı, rüzgarın esmeyişi.
Çırılçıplak bir hazandı Eylül.
Üflesek ağlayacaktı.
Yerine biz ağladık gönüllü.
Mevsimler dondu.

Üzümleri toplanmış bir bağ kapısına asıyorum seni.
Ağlatma bağlarını,
Kapını açık tut.
Yüreğini sıcak.
Olur ya hani, aşk yeniden uğrar bir sabah..