Serhat Bağış - Ölümünü Oluşturan Oryantal Zehir

Üzerime çekilen dişleri
tırmalandığı yerden
bıçaklamak istedim,

cenneti annenin ayaklarından çekip,
...içilecek kadar yeminliydim...

Taklitlerden yoksun naralarla güreşirken,
el fenerini tuttuğum
zaman dilimlerine sarılıyor ellerim.
Kim bilir
şarjını boşalttığım ceketimden
ayaklarını çıkarıp dizlerimi oynatıyorum....
Bu redifler şimdi,
cehennemle daha iyi akrabaymış.
Zebanice kovalanırken
ağladığını gördüm şiirlerimin...
En sonunda
bana vahiy olarak gönderilen
tüm benlikleri kirlettim;
seccademde yatılı beklettiğim için ellerimi...

bu yüzden; Radyosu öksürürken
kanın
hiçbir şey ifade etmediği bir karınca gibiyim;
kırmızıyı
sadece içerken beğeniyorum.
belim
boyun ile popo arasında sadece bir köprü görevini üstlenmişken
ben kendim için değil
sanki
karıncalar için yaşıyorum...


ve Bak,
bana saldıran bir köpeği boğazından ısırıyorum,
aynanın karşısında
utanmadan yaptığım tek şeyi;
dişlerimin arasında sıkışan bitlerin
başını yakıp yakıp kısıyorum...

Basına giydirdiği çuvalı ellerinden tutunca,
ayakları gıdıklanıyor dünyanın.

Şaşırıyorum...