Serhat Bağış - Cırmalanmış Hayat Senaryom

ve işte yine aynı sahnelerde aynı sesleri duyuyorum kulaklarımın dibinde.
diz üstünde apayrı duran kırıklıklar sızdırdığı köşeden gözlerini oynatıyor,
aynı senaryoya kurban ettiğimi anlıyorum boynumu,

ve yine aynı ses cırmalıyor kulaklarımı,çizildiğini sandığım bir anda avuçlarım kaşınıyor,buruşturulmuş bir resim kağıdında duyduklarımı çizilmiş olarak görüyorum bir an..
ve bir an sadece tuşlara dokunduğumu zannediyorum, oysa köşeden baş kaldırıyor şiirim, dokunduğum yerlerde derin tikler oluştuğunu göz ardı etmeden
ve bir an...
neyse ki sözüm kesiliyor bir ünlem tarafından,
kaşını gözünü oynatan bir yaprağı,noktaya buluyorum..
ve işte buluyorum...
ellerimi kana,
seni kendime...
artık ikimiz bir heterojen
ve karışıyoruz önce topluma,sonra toprağa...


Ta oralardan,
yarı keyifle doğradığım gökyüzü eşlik ediyor gözlerine,
renklerin düet ettiği bir atmosfer kurguluyorum
sabah ezanıyla birlikte,
doyuyorum..

işte pikniklerce yok edilmiş kömürlükleri gözlerine boyamak istiyorum
her şey içimden,
sana göç ettiği gibi geliyor zannediyorum..
yağmalanan sivri dilleri kullanılacakları yıla kadar bırakıyorum.
çölü bindiriyorum saçlarına.
geceleri sana esiyor traji-komik gülüşlerim..
saçlarına uzanmak istiyorum,
imar planlarımı yaparken seninde başını tutuyorum suyun altına.
birlikte sulanıyoruz,
gözlerimiz de dahil.
ben de sende dahil...
bir tek sıcak ülkeler eksik
taşınıyor yumruklarıma.
sıkıyorum.
incitiyor alyuvarlarım,
elerindeki küreklerle..

''kalbimi taşlayan aşklara selam veriyorum,beni kızdırdıkları için,
en azından beni yaşıyor gibi gösterdikleri için
Allah'a...''