Doğu incisi, çeşm-i siyah, Melek dâhi gördüm.
Onun kadar güzelini görmedi, gözüm ve de gönlüm.
Beni tanıyanlar sadece şiirlerimi beğendi.
O, beni her gördüğünde sadece gülümsedi.
Öyle bir gülümsedi ki; mutluluk neymiş anladım.
Arkadaşları gibi dışarı çıkıp, oyun oynayamıyor.
Yine de gülümsemesi yüzünden hiç eksik olmuyor.
İşte bunun nedenini bir türlü anlayamadım.
Doğum gününde, en çok istediği hediyeyi ailesinden isteyemiyor.
Çünkü biliyor; alacak paraları yok, ''bir şey istemiyorum.'' diyor.
Biliyor ki; yalan söylemek kötü, sevgisinden karşılık beklemiyor.
Anlayamadın mı hâlâ çocuk, güzellik içinden, ruhundan geliyor.
Ona en güzel hediyeleri almak istiyorum.
Hep mutlu olsun, hep gülümsesin istiyorum.
Ama sadece kafiyem zengin, ancak şiir yazabiliyorum.
Ben neden her gün o camın önünden geçiyorum? ..