Serdar Aydın - Yokluğunda II

YOKLUĞUNDA - II



adamlar
yürüyorlar
ve kadınlar
ellerinde yağmur
şövalyeleri aglayan
ürkek kentlerde
aşk
tükenik su...

sessizliğin
susku ovaları
boynunda uzanan
bir tanrının gözbebekleri
dilimin ucunda
kaygan ve ötelenmiş
kadınlığın
beni kapsıyorsun
kadınım,
dilin
hiç açmamış bir sardunya
meditasyon yapan
budha sureti
dilin
bir nice anlam
belleyemediğim
gözlerin kara ay büyüsü
ağzın
ıtırlı mayıs bahçesi
dudakların
iki gece imi
ve kaygı sözü
memelerin
çılgın yurtsuzluğumun
korkulu anları
çocukluğumun
pamuk helva düşleri
sesin
katledilmiş bir halkın
en kederli ezgisi
susuşun
umarsız ağlaşması tanrıların
sonsuz okyanus çayırlarında
mavi gözyaşı
kadınım
varoluşum
tükeniyoruz...


basit bir ayrıntı
bütün sözcükler boyunca
seni sevdiğim
arsız duygulanışım
ve şiir
kendimi gömdüğüm
sen...sizliğim...