Bütün kapılar kendine açılmak içindi
Sen giremedin
Kendini sevmekle başlardı tüm sevmeler
Bilemedin
Bir ırmak gibi doldun yalnızlığa
Usul usul akan da sendin
Orda boğulan da
Göremedin
Korkunç bir düş görmüştün
Vurulan da sendin vuran da
İki kere ürperdin
Yaşamak budur biraz da...