-Onur Kazan'a-
Ateş kızılı kesildi
Gece kuşağında gökyüzü
Bir yıldız dikti soluğunu üstüne
Yalnız bir çocuğun
Kestane kahvesi saçlarına
Böylece parladı ilk ışık
Umutla topladı düşlerini
İlk ışık aktı saçlarından,
Gözlerine değin
Baştan ayağı sarıldı aydınlığı
Saçıldı yerin yüzüne
Bizim yüzümüze
Öfkesini savurdu rüzgarlarla
Nefretini umutla örseledi
Bir yağmur ışığının aydınlığında
Güçlü, umutlu, tertemiz
Yağdı, aktı, karıştı toprağımıza