nereye gidersen git
bu yol hiç bitmeyecek..
paylaştığımız soluk
dokunduğumuz gökyüzü
aynı yalnızlık, aynı türkü
ağaran gece yarısı seferi
birden bire son bulmayacak...
pasaportsuz bir yolcuyum
sonsuz aksamlar içinde...
incecik dumanlar tüttürüyorum
degis tokus ettigimiz anılara
belki bir ırmak sızar
ansızın maviye döner gece
uzak merdivenlerin
seslerini duyuyorum
gökyüzüne tırmanıyor bir çocuk
vakit o denli geç değil
uyumuyor henüz bulutlar
ağır bir efe gibi
salınıyor
yorgun, yaralı, gururlu...
sen ne dersen de
yer değiştirsede
değişmiyor hiçbir şeyin rengi
suda tohum aynı, dalda yaprak aynı
birlikte baktığımız
şu yeryüzü
şu gökyüzü
şu insanlar aynı