Sema Yontar - Gölgede Sevmek

Dağ yamaçlarına varmadan
İncecik kadife yapraklarıyla bir gül açtı
Saydam acılarında
Ağır açılan kapıların

Kimseler bilmeden,
Farketmeden hiç kimse
Senin yüzüne değdi
Avuçlarımdan esen rüzgar
Benden yüreğimi aldı götürdü

Yorgun savaşçı sessizliği
Yüzümde açılan bu perde
Yılların saklı suskusu
Tüm gün eğilmeden sırtında taşıdığı
Karıncanın düşüdür elimde kalan

Burada değilsin, kaybolmuşsun Yok gözlerinin serkeş ışığı
Burada değil
İnce ellerin esrik güzelliği
ve yıldızlar
ve dolunay
kayıp

Son adımından sonra
Ne kaldıysa ardından
Bir toz yüküydü, bir küçük beyaz tüy
Uçtu gitti savruldu

Bir daha hangi mevsimde döner gezgin kuşlar
Tüm zorluklara gererek kanatlarını
Son uçuş bu artık son çığlık
Bıçak sırtında bekleyiştir yokluğun
Gölgemi kanatır sessizce