Kavak yeli es başımda;
Gönül on sekiz yaşında
Helâlleştim ben kendimle
Yola düştüm, geliyorum
Duracaksan dur ey saat,
Ne tehditsin ne de vaat
Niye gelsin ölüm bana:
Adım adım ölüyorum
Eğil ey dağ, aşka eğil
Gelen yardan başka değil
Ferhat'ı bir dağ durdurmuş
Ben her gün dağ deliyorum
Su, dur çağlayan başında
Bir kalem mezar taşıma
Kavuşmadan gitti Hafî
Yazıyor, ben siliyorum
Çekil bülbül gül başından
Medet umma gözyaşından
Aşka çıkan bir tek yol var:
Sâdece ben biliyorum!