Selçuk Bekar - Barbar Çağ

Kızım Beyzâ'ya

Uyuyorsun
Uyuduğunu bilmeden...
Ne kadar aydınlık yüzün, rüyânda,
Acabâ gülüyor musun?
Ya, neler bıraktın ardında,
Ne kadar şanslısın
Biliyor musun?

Bebeğim, kış geldi, gökler ağlıyor;
Mazlûmun âhından kan kırmızı kar
Güneş dünyâmıza değdi değecek;
Son buldu sefâhat: Mahşere beş var

Yarın... Âh... Yarın... Emin değilim;
Güzel bir dünyâ bulacağından bile
Bilsen, inandığı safsatalar adına
Cana kıyan ne insanlar var
İnsan olmaktan kendisi çoktan çıkmış,
İnsan olmasın diye
Çocukları öldürüyor adamlar

Uyuyorsun
Uyuduğunu bilmeden...
Ne kadar mâsum yüzün
Ne kadar temiz...
Ya artık yetim, ya artık öksüz
Kardeşlerine de huzur
Hiç değilse şu, yüzündeki kadar
Diliyor musun?