Sedat Erdoğdu - Engelli

Yakın gözlükleriyle seyrediyordu etrafını
Uzak yarınlarını seçemiyordu gözleri
İncecik bacaklarıyla eşitlik istiyor
Yaşamaya gayret ediyordu bedeni.
Büyüdükçe fark ediyordu, farklılığını…
Daha fazla direnmeliydi hayata,
Ruhunu daha sağlam tutmalıydı;
Tütün niyetine sarıp içiyordu şiirlerini
Destek çıkmalıydı koltuk değneklerine! ...
Kalabalıklardan uzak,
Kendine fazla yakın duruyordu ayakta sımsıkı.
Bakışlarıyla cümleler kuruyor, Elleriyle sesler çıkarıyordu.
Korkuyordu gazete manşetlerinden,
Okuyordu her gün feleğin sillesini.
Hayatın dikenli yollarında,
Mekik dokuyordu hastane-eczane arasında.
Engelli parkurlar aşıyordu hayallerinde
Kırık kanatlı kumrular süzülüyordu penceresinden
Acımtırak gülüşler suluyordu saksılarını
Annesinin tabutunu taşıyamıyordu ayakları.
Hakkını helal etmiyordu hayat(t) a
Yükledi günahını da, sevabını da, kader(in) in boynuna…