Şebap Teker - Tabiaat ve İnsan

Tabiaat ve İnsan
Tabiat ve İnsan
İkisi de aynı, yok birbinden farkı
Ne kadarda bir birine benzer

…………………………İşte İLKBAHAR
İlkbahar hayatın başlangıcıdır
İnsanın doğumuna benzer
Kupkuru daların, üzerlerinde
tomurcukların birer birer açıldığı
Açılan tomurcukların çiçeklere
dönüştüğünü görür gibiyim
İnsanın bir garip damladan
Hulk eylediği
ve ruhun bedenine zuhuru ile
Raba kul eylediğine benzer
Hepside yaradanın eseri işte

Hiçbir şeyin kendiliğinden var olamayacağın,
Düşünecek kadar bir akıla kâmil isek
Bu evreninde bir yaradanı olduğunu bilmek gerek

……………………….İşte YAZ
Baharın peşinde geli verir
Ve başlar akabinde bir olgunluk çağı
Açıldıkça, değişir,
Değiştikçe gelişir yaşam
Tomurcukların çiçeğe,
Çiçeğinde yemişe
Ve meyve dönüşür işte,
İsanın da evrimi misali
İkinci baharına giriverir
Çocukluktan, gençliğe,
Gençlikten olgunluğa eriştiği gibi
Ve başlar yaşam çilesi
Bir çağı da kapatı verir,
Başlar bir diğeri
Ve yazı biti verir bir çırpıda.

…………………………İşte SON BAHAR
Sonbaharda başlar yaprak dökümü
Meyveleri birer birer koparılmış,
Dalarından bir boşluk,
Bir yalnızlık kokmaya başlar
Meyvesi kopmuş,
Kim bilir hangi canlının kursağında Ve nerede,
Hangi toprakta
Yeniden filizlenmeyi bekler
İnsanda aynı,
Çocuklar birer birer Yuvadan uçmuş,
Yeni bir yolculuk başlamış kendince,
Yuvasından uçan her çocuğun
Kim bilir hangi Hatunun?
Kim bilir hagi yiğidin kollarında,
Yeniden filizlenmeyi
Yeniden yeşermeyi
ve Üremeyi becerecek,
Başka bedende
Ve biti verir bir devir işte.


………………… …İşte KIŞ
Kapıya dayanı verir Ölüm,
Kış misali, evrimin son durağı işte
Ağaçlar Kurumaya yüz tutmuş
Tırtırlar kovalarına çekilmiş
Kimide larvasında uykusuna dalmış
Aç ve susuz, yemeden içmeden kesilmiş,
Bir hikmet işte
İnsanda yolculuğunu bitirmiş, başka bir
Âleme hazırlanmış,
Dalar artık, sonsuz uykusuna,
Ve toprağa giriverir, cansız ve Üryan

Geldi geçti bir evrim ve tabiattan uzak
Ve Kudret Kaleminden
Ömür Mürekkebi tükeniverir,
Sonra da sırası gelir
Ektiğini biçmeye
Yüzleşir tüm, geçmişiyle……..
Ve onu işte budur diğer canlıdan ayıran
Bitkiler, kurur e yeşerir,
İnsan sa ölür ve başlayıverir
Tüm sevinci ve çilesi
Hasattını toplamaya başlar bir bir.
Yüzleşiverir tüm, yaşamışla

Şebap der Girdin işte bir Âleme,
Bakılmaz kimsenin haline,
Her şey kalmış Ameline. Ve selam
17.07.2006