Şebap Teker - Kardaş

Kardaş

Sevgi varken, kalp kırmaya ne gerek
Kem söyleyen garip dil, bir engerek
Dost arkasında, kuyu kazıp gülerek
Dost geçinen, ne insanlar var KARDAŞ

Bu zamanda çoğalmış iki yüzlüsü
Güzelliği yok ediyor, Kem gözlüsü
Dostu dosta, düşürüyor dürzüsü
Bunları adamdan sayanlar var KARDAŞ

Insanları bin bir güçle, eğitip
Evladına yokiken, başkasına dağıtıp
Vatandaşı ülkesinden soğutup
Yurt dışına, kaçıranlar var KARDAŞ

Beynimize hep okudular masalı
Kalmadı artık, hiç bir şeyin yasalı
Toplayık götürdüler, tüm parsalı
Birde bunu, tastik edenler var KARDAŞ

Meydanda gezinir yobaz dindarı
Çıkarı için, helal kılar, ölmüş mundarı
Televizyonlara çıkış, yorum yapar soydarı
Bunları Prof, diye dinleyenler var KARDAŞ
Bilmem neden doğduk, çile yurdunda
Koyunu can, kasabı et derdinde
Körü körüne takılır, cahilin ardında
Koyun gibi, yürüyenler var KARDAŞ

Çıkarı uğruna köle olur, ömür boyunca
Bağırı verir, birazcık kendine tomununca
Sırtı pek olup, hele de karnı doyunca
Geçmişini bile, unutanlar var KARDAŞ

Örneği yoktur, dayak ile uslanan
Hayrı yoktur başkasına yaslanan
Masonların çanağından, beslenen
Her makamda, çok insan var KARDAŞ

Kimileri dalmış, geçim derdine
Kimi mübah kılmış, her şeyi kendine
Güven kalmadı, merdine namerdine
Ortalarda gezen, çok riyakar var KARDAŞ

Şebap derki, herkesi biz dost sandık
Yaza yattık amma, hep kışlara uyandık
Gide gide uçurumun, kenarına dayandık
Korkarım yok olmaya, ramak kaldı KARDAŞ
27.02.2007