Şebap Teker - Kadın Ağlarken

Kadın ağlarken dönüşü olmaz bir sebeptir ağlaması,
ve mümkünü olmaz telafisi
Gün kararırken gecede, tekrar ağarır sabahında
Ağlarken sebepsiz de olsa bir çocuk,
Ergeç susar durur ve olur telafisi mümkünü

Şayet ağlarsa bir kadın
Tabiat yüreğinde duyar sızısı
Ve düşü verir aile yüreğine kor ateşi

Ağlarken bir kadın sebepsiz değildir ağlaması,
Ağır bir yüktür çeker bedeni
İş te o an, işte o an onu susturmaya ne bu gün ben,
nede yarın senin gücün yeter

Onu yıkılası törelerden kurtarmadıkça,
Herifi kahvede keyif çaterken, onun ırgat gibi tarlaya sürülüşü son bulmadıkça
Ve onun Anne olduğu hatırlanmadıkça,
Nasıl sustura biliriz ki onu

Feryadına daynmak zordur ağlıyan kadının Feryadına hangi yürek dayanır
Düşünce toprağa bedeni, tüm umutlar kana boyanır

O kadın değilmiydi ki Ulusların çekirdeği,
Uygarlığın topumu ve geleceğe uzanan soy

Tanrının buyruğu gibi görünse de erkek,
Doğaya mimardır kadın.
Ve kutsalığı baş verir kollarında
Ve her derde kalkan iken sinesi
Nasıl duyarsız oluna bilir ki

Ağlarken bir kadınYok oluştur dünyada sevdanın
Ağlarken bir kadın En büyük ayıp değimlidir ki deryanın
Ağlarken bir kadın dönüşü olmaz bir yoldur mervanın

Varıp giden hayatlar sol bulsada,
Naçar bedenler toprak olsada
Onun Anne olduğu unutulmamalı
ve asla ağlatılmamalı bir kadın.
04.02.2009