Sebahat Karagöz - Desem Kızar mısın Ustam?

Ben senin o pırlanta yüreğini,
Sevgiyle bakan gözlerini sevdim.

Yoksul, öksüz,
Yaşlı, çocuk
Türk, Kürt ayırt etmeden
Uzanan her eli tutan ellerini sevdim.

Acıdan kıvranırken gülümsemeni,
Ser verip, sır vermemeni sevdim.

Ben senin
Yağmur altında şemsiyesiz,
Soğuk havalarda paltosuz gezerken
Burnunu çekistirmeni sevdim.
Söz dinlememeni
Hastalandığında
''İyileştir beni '' diyen
Çocuksu halini,
Sevgiye doymayan kalbini sevdim.

Karşımda
Bebek kadar masum duruşunu,
Vatan söz konusu olunca,
Kartal kadar sert oluşunu.
Çakallarla
Dalaşmanı
Düşmanınla Boğuşmanı sevdim.

Mavi ceketini
Beyaz gömleğini
Bastığın toprakları, Taşları,
Sevdiğin arkadaşları,
Selfi çekişini,
Kapımdan geçişini,
Sabahları günaydın,
Aramadığımda
Küs müyüz ustam? Deyişini sevdim.

Nezaketini, Zarafetini
Red edemeyişini,
Yalandan Gülümseyişini,
Alınganlığını,
Kırılganlığını.
Bir kez bile seviyorum demeyişini.

Adaletli oluşunu,
Fiyakalı duruşunu,
Asaletini, cesaretini,
Ben senin her halini
Her şeyini sevdim.

Makamın, mevkin,
Geleceğin,
Vereceklerin için değil,
Ben seni
Sen olduğun için sevdim.

Ben seni
İlk gördüğüm andan beri
Kimsin nesin bilmeden
Deliler gibi sevdim Ustam! !