Savaş Karaduman - Gün Batımı Gülüşün

Sen ellerimi tuttuğun zaman
Ben sevinçli bir kuş gibi havalanıp
Gözlerine konuyorum
Ve gözlerindeki o sıcak gülüşlere yuvalar kuruyorum
Sen gözlerime baktığın zaman
Ben soluk soluğa sevdanın yollarına düşüyorum
-ay ışığı sızıyor gözlerime
Gözlerindeki yıldızlı gecelerden-
Üstüm başım yıldız
Üstüm başım ay ışığı
Elimde elinin… Tenimde teninin sıcaklığı
Gözlerine tutunuyorum
Gözlerin; koyu sohbet bakış
Gözlerin; ışığını denize döken mehtaplı bir gece kadar güzel
Ve sen
Bir nefes kadar yakın
Ve kavuşması imkânsız bir an kadar uzak
Dayanılmaz hasretim oluyorsun benim…
Sen bana güldüğün zaman
Ben sevgiliye sunulan tomurcuk gül oluyorum
En güzel renklerimi… Kokularımı sunuyorum sana Sonra, usulca uzanıp
Rüzgârın, dağlarla sarmaş dolaş çıldırtan öpüşmesi gibi
Gül tadında öpüyorum
Gün batımı gülüşünü
Ve gülen dudaklarını senin...
Sen başını omzuma yasladığın zaman
Ben gülen yüzün oluyorum senin
Dudaklarına, saçlarına dokunuyor elim
Sonra, usulca uzanıp
Yaprakların, dallarla haşır neşir çıldırtan öpüşmesi gibi
Bahar tadında öpüyorum
Gün batımı gülüşünü
Ve narçiçeği dudaklarını senin…
Sen denizin alçalıp kabaran göğsü gibi
Yüreğimin kıyısına vurduğun zaman
Ben sana yazılan lirik bir şiir oluyorum
Sonra, usulca uzanıp
Güneşin, denizle yana döne çıldırtan öpüşmesi gibi
Aşk tadında öpüyorum
Gün batımı gülüşünü
Ve yanan dudaklarını senin…