Savaş Dinçbaş - Mümkünmü

hava puslu ve ağır
insanı boğan bir kasvet var içinde
gel de neşeli bir şeyler düşün
gel de hüznü uzak tut kendinden

hele bir de
düşüncelerinde sevdiğin
özlem denizinde yelken açmışsa
hasret sularına doğru

sense limanın kuytu bir köşesinde
el bile sallayamazken ardından
tatile gitmediğini
sana dönmeyeceğini biliyorken

bakışların
geminin dümen suyunda boğuluyorken
ve yüreğin kanıyorken oluk oluk
gel de hüznü uzak tut kendinden...

.