Gölgen gibidir yalnızlık
Susturur gecenin
Karanlığı gibi boş
Zemheri ayı kadar soğuk.
Ah bu yalnızlık
Savurur yücelerden
Kuytu yer ararsın kendine
Yapışmıştır bir kere
Ne kadar yiğit olsan
Büker bileği
Ne kadar cesur olsan
Söker yüreği
İçinde insanın tek dileği
Bilmez aniden
Ateşten giydiği gömleği