Salim Erben - Yoksul Gönlüm

Mevsim yine son bahar
Dışarıda ne kar
Nede fırtına var
Yüreğim mahzun
Gönlüm suskun
Her yer tenha
Her yer karanlık
Bütün ışıklar sönük
İçim daralıyor bir yanım viran
Geçmiş anılar bırakmıyor
Bırakmıyor ki
Düşünüyorum yaşadığın bu şehri

Yaşadığım sensizliğin sokağındayım
Hadi bir nefes gibi
Çek al içine beni
Hatırlamıyorum kapından
Kaç kez geçtiğimi
Gözetlerdim yolunu pencereni
Ne çıkardın dışarı
Nede açardın perdeyi
Bu dağlar senin kadar vefasız
Bu yollar senin kadar acımasız
İşte bu yüzden darğın
Buz gibi göz yaşlarım
Bu yüzden hüzünlü bulutlar
Dokunsalar dökülür yağmurlar
Belki yokluğumda anlar da
Olur ilk bahar

Yine öyle karsız
Yine öyle fırtınasız
Bulutlar gümüş renginde
Vefa ararım dostluk ararım
Ansızın çalarsam eğer kapını
Sevdiğin kırmızı güller arasında
Açarsan bir tatlı tebessümle
İşte o zaman
Bir su serpersin kendi ellerinle
Yoksul kimsesiz yüreğime