Salim Erben - Şubat Güneşi Gibi

Yalancı baharmış gençti yıllarım
Unuttum kumrular gibi sevişmeyi
Darlanıyor içim sıkılıyor
Şimdi karlı dağ gibi
Başım da küme küme bulutlar
Kardan kaleler yapıyor
Çıkıp menzilinden birden uyanıyorum
Bin yıllık bir uykudan uyanır gibi
Tasalanmıyorum,kaygılanmıyorum
Neden niçin diye sorgularken kendimi
Babamın atasözü dedesinden kalma
bir miras gibi düşüyor aklıma
Davulun sesi hoş gelir uzaktan ama
Ozan teli nakışlar diyordu
En güzel türküleri
Yeni yakılmış ateş gibi sarar
Sıcak yorgan gibi bedenini
Sonra bağrın da örselenmiş
İlk heyecan içinde
Yarı sıcak bir bahar esiyor
Yine aklım beş karış havalarda Hiç varmadım aktaş kıyılarına
Kanakdan öte geçmedim
Damla pınardan da hiç içmedim
Bıyıkları yeni terlemiş delikanlı
Dudaklarının ucunda bir türkü
Akçakışlanın
Suyu havası birde yaylası
Varsa başka sevabı günahı
Şu boynuma da şu boynuma da
Geç kalmış gibiyim akpınar sana
Şimdi telaşlı bir serçe çırpınır
Sırça yüreğim bir ömür tüketerek
Oysa ben sana
Mesken kurmak istemiştim başın yayla
Dağ duruklarından engin ovalara
Sen Tanrının sevgili kuluydun arkadaş
Bense iblise papucu ters giydiren bir asi
Çoktan kovulmuştum tapınaklar dan
Rüya değil sensizliğim eyy akçakışla
Genzimizi yakan şu acı kirli hava
Ulan ankara sen var ya sen