Salim Erben - Şairlerde Ağlar

Bir şair gördüm ağlıyordu
Kalemi kırmış artık yazmıyordu
O bir şairdi lugat parçalayıp
Edebiyat yapmıyordu

O bir şairdi
Dağ gölgesine mekan kuran
Dört mevsim sevgilisi olan
Her mevsim ayrı ayrı soluyan
Ne sevdiği bir kadın
Nede bir kızdı
Adı duyulmamış şairlerden
Ve yapa yalnızdı

Bir şair gördüm ağlarken
Benim sevdam diye yanarken
Dağı taşı gözyaşları sularken
Kışın beyaz duvak takıp
İlk baharda çırıl çıplak soyarken
Nakış nakış işlerdi
Dağları yüreyine
Yem yeşil al yazma koyardı eteğine
Lale sümbül mor menekşe
Kır çiçeği sepelerdi yüreyine
O bir şairdi
Hem yazar hem ağlardı
Elbet onunda aşkı
Elbet onunda sevdası vardı
Mühür gözlü ceylanların pınarı
Hayatın anlamı o bir numaraydı
Kimlere ilham kaynağı olmadı
Aşıklara Ozanlara
Şairlere Yazarlara

O mevlanaydı
Ölüme nöbet bekleyen

O Hacı Bektaşi veliydi
Erenlere gönül veren

O bir Yunus emreydi
Balık karında yaşamayı bilen

O bir zalımdı ki
Sevdiğini ölümüne seven
Zalım ölümüne