Salim Erben - Anne Sen Üzülme

Kaç kez ayın karanlık yüzünde
Gün düşerken geceye
Yıldızların bir bir silinişini
Seyrettim
Vatan topragına
Canımı kanımı serptim
Taa ki
Nefesim beni terkedene kadar
Susmadı silahım
Susturamadılar Anne
Sen üzülme

Hani o bulut kütlesi görünümlü
Yamaçlardan akan kar suları
Mavilerin birleştiği çaresiz
Uçurum uçlarında devriye atan
Fidanlar
Nemli gözlerin gururuyuz biz Anne
Sen üzülme

Beyaz mendile sarılı cennet gülüyüz
Günahsız sevdanın göz yaşıyla
Büyüyen çiçekleriz
Bizi kimse solduramaz
Göz yaşlarıyla sular babalar anneler
Çünkü biz şehadet şerbeti içenleriz Anne
Sen üzülme

Ocaklara düşen ateş
Hain kurşun yarasından akan Aktıkca çogalan
Çogaldıkca coşan
Sevda nehri bu vatan
Dağları kan izleri
Bilmek istersiniz belki
Şehadet şerbeti yüklü gemiyi
Yöneten acizlerin
Günahları künyelerinde yazılı Anne
Sen üzülme

Elbet birgün dağlar ayaklarını
Mağralar canlarını sıkacak
Kendinden öte gidecek yeri olmayan
Korkularından korkarak
Kendine sığınamayacak
Bütün çıkmaz sokaklar ürpertecek
İçlerini iliklerine kadar Anne
Sen üzülme

Mehaşer gününde
Aynı meydanda toplanılacak
Secereler bir bir okunurken
Son nokta orada konacak
Biz sevdiklerimize
Onlar zebanilere ikram olacak
Anılarda kimse ölmez Anne
Heleki şehitler hiç ölmeyecek
Dünya durdukca sen yaşadıkca
Sakın ha sakın hiç üzülme
Anne