Bir, iki, üç saydık
Çocuktuk işte kandık
Korkularımız geçer sandık
Ama yine kendimize kaldık...
Geçen korkularımız değil,
Zamanmış meğer anladık...
Bazen kendimizi zorladık
Zorlanmaya dayandık
Çalıştık, çabaladık
Hatta bazen başardık
Fakat öyle anlar oldu ki
Sustuk, konuşamadık...
İşte o zaman hep saklandık
Dünyaya perdenin arkasından baktık
Ve hiçbir zaman anlayamadık
Perdenin arkasında biz kaldık
Dünya değildi yanımızda olan
Perdeyi çekmeli, camı açmalıydık...