Şafak Akat - Ölümsüzlüğün Sırrı

Yağmurlu bir sonbahar akşamıydı…
Herkes yağmurdan kaçıyordu,
Sadece ben vardım limanın kıyısında…
Girmişti herkes o ufak,
Küçücük liman barına.
Bense yağmur altında,
İzliyordum o muhteşem denizi…
Ve akşam serinliğinde esen rüzgârla
İçim ürperiyordu adeta…
Ama gene de
Söz geçiremiyordum soğuk bedenime… Genç âşıklar bardan bana bakıyordu
Belki de dalga geçiyorlardı benimle,
Ya da merak ediyorlardı
Neden karanlığın ortasında,
Yağmur altında durmuş,
Bunca yılın kahrına dayanamayıp
Çökmüş gözlerimle denizi izlediğimi…
Onlar da anlayacaklar bir gün…
Bir gün gelecek,
Çözecekler bu ölümsüzlük sırrını…