Sadri Haşimoğlu - Kaderim

Kime gönül verdim ise şımarır,
Süzüm süzüm bal zanneder kendini.
Hayatında bülbül sesi duymamış,
Zemheride gül zanneder kendini.

Salkım saçak, paramparça dökülmüş,
Sanırsınız harabeden sökülmüş,
Rengi solmuş, canı, kanı çekilmiş,
Huri gibi kul zanneder kendini.

Aynaların karşısında yorulmuş,
Kendisine hayran olmuş, vurulmuş.
Kuyumcunun vitrinine kurulmuş
Altın, elmas, pul zanneder kendini
Doğru kimdir, yanlış nedir bilemez.
Hükmedilmez, asla zora gelemez.
Bozkırdaki çalı bile olamaz.
Meyve yüklü dal zanneder kendini.

Baygın bakar, sanki gözler sihirli.
Kelam etmez, dudakları mühürlü.
Kahrı bitmez, nazı bitmez bir türlü.
Bulunmayan mal zanneder kendini.

Haşimoğlu, işte budur kaderim.
Bu yazıyı yazan yazmış. Ne derim?
O tersine, ben yoluma giderim,
Aşka giden yol zanneder kendini.