Sabit İnce - Veysel Doğdu

Veysel kalp gözüyle gördü,
ilmek ilmek sevgi ördü.
bin sekiz yüz doksan dördü,
sivas da bir Veysel doğdu.

sevdi, insanı hoş gördü,
aşkın yumağını dürdü.
zahirde gözleri kördü,
Güneş gibi Veysel doğdu.

kin, haset, nefret bilmedi,
benzeri yiğit gelmedi. Dünyaya meyil vermedi,
Sivralanlı Veysel doğdu.

sevgi seli oldu taştı,
gönülde yanan ataştı.
gezdi, evreni dolaştı,
Ahmet oğlu veysel doğdu.

dost bahçesinde bülbüldü,
aşk ilinde gonca güldü.
İnce sanma Veysel öldü,
gönüllerde Veysel doğdu.