Sabit İnce - Sefil Selimi'ye

'Kul yanmasın' diye diye
Sen mi yandın ey Selimi.
Bizi böyle öksüz niye,
sözden caydın ey Selimi.

Ustamızdın, pirimizdin,
Ozanlardan er'imizdin,
ölümüzdün, dirimizdin,
Birden kaydın ey Selimi.

Otururduk, halleşirdik,
dilden dile dilleşirdik,
bülbül gibi gülleşirdik,
Bize kıydın ey Selimi.
Sensiz ben Sivas iline,
Gurbanım tatlı diline,
Çoban Mehmed'in seline,
sen de doydun ey Selimi.

Sesini sesime kattım,
sohbetine doydum, tattım,
son defa evinde yattım,
Bizi saydın ey Selimi.

Ne yazayım kalem yetmez,
Seni anlatmakla bitmez,
İnce'yim dumanım tütmez,
Nara koydun ey Selimi.