Şiir azalsa da şairler ölmez
İdam sehpasını kursa kalemler
Tahtlar yıkılır, hükümdar kalmaz,
Mazlumun hakkını verse kalemler.
Eleştiri yazmak yiğit işidir,
Yürek ve sevgi de mihenk taşıdır,
Bencillik duygusu suyun başıdır,
Bu azmanı yere serse kalemler.
Cahilin sözü de başlar devirir,
Sevginin zerresi sele çevirir,
Gönül tahtasında ekmek evirir,
Külbeden tandıra girse kalemler.
Bulanık akmadan sular durulmaz,
Leyla sevmeyince çöle varılmaz,
La demeyince de kalem kırılmaz,
İllallahtan dürüm dürse kalemler.
Dille oynayarak hüner yapsa da
Ordan burdan birkaç kelam kapsa da
Zemzem suyu ile bina yapsa da
Yokluk sürmesini sürse kalemler.
İnce dedim kalın demem bir kere,
Onun için varamadım bir yere,
Karınca gibi de çıktım sefere,
Ahtapot olup da sarsa kalemler.