Dün bir bakış kadar yakın
Bugün bir nefes kadar uzaksın bana
Her gidişin biraz ürpertirdi
Her susuşun daha bir korku verirdi
Her gülümseyişin ölüm gibiydi
Perçinlenirdin gönlüme
Susardım her akşam dualarımda…
Dua ederken de aklımdaydın
Seni sayıklardım her kelimede
Sen bir baharın ardından gelen
En güzel yaz olmalıydın
Her dalında ayrı bir meyve
Her yaprağında ayrı bir sevda…
Düşünürken sen gelirdin
Rüyalarıma sen girerdin
Susuşmalarımın ertesinde
En son mahkumiyetim olurdun
Mahremiyetim olurdun gözyaşlarıma
Ve ben seni sustukça
Bahar ağlardı bu garip duruma…
Ben seni susardım
Sen ise tüm şiddetinle beni konuşurdun
Her hüzünlü yaz akşamında
Birkaç vefasız arkadaşınla
Hep bendim konu
Şiir yazarmışım
Biraz safmışım
Hep aynı anda gelirmişim aklına
Ne zaman görsen bir çocuk
Eli yüzü kirli paslı
Suskun köprü altlarında…
Ve sen ne zaman gülsen
Aklıma bana güldüğün gelirdi
Bir önceki arkadaş toplantısında
Benden konuştuklarınıza…
Susuşmalarım anlatırdı seni bana
Her susuşmamda ayrı bir keder
Her susuşmamın kararı belli
En başından belli her defasında
Ben sensizliğe mahkum
Ben sessizliğe
Ben o en derin yalnızlığa…
.