Rüya Deniz Demir - Hayata İnat

Bildiklerimizden uzağa bir yol vardı. Kimi zaman çamura, kimi zaman toza bulansak da; sonunda çiçeklere ulaşmak bu yolun sayesinde olurdu...

Belki zamansız tükendi umut dediğimiz yağmurlar. Ve bizi biz yapan onca şeyi birden bire kökünden söküp atan bir zamansız korku başladı yüreklerimizde...

Oysaki bizlerle yeşeren umutların çocuklarımızla meyvelere dönmesi gerekirdi bunca acıdan sonra. Yaşken eğilip sonradan doğruca yola devam etmeliydik; gökyüzüne ve yağmura...

Ellerinden tuttuğumuz umutları kıran şey neydi bilmiyorum. Bildiğim o kadar uzak yollar geçtim ki; kilometre taşlarına gözlerim bağlı...

Kırılan bir çok umudun arasında yeniden yeşerecek olan ümitlerin bir anlamı olmalıydı ve bugün de dün kadar güzel ve içten yaşanmalıydı sanki...

Sanki içimizde bir kuş canlanıp kanatlarını çırpmaya başlamış ve bir çok umudu geride bırakmıştık gökyüzünde bulutların susuzluğuna inat...
Onlarca yıldız saymışlığımızda, hepsini bir yana atıp ay ışığında kilitlediğimiz gözlerimiz aslında daima gözlerimize bakma isteği değil midir?

Geride bıraktığım şiirler sana armağanım olsun. Herşeyimi sana adadım. Göz yaşlarımda can bulan bir serseri yağmur var şimdi. Ellerime yağarken avuçlarımdaki umut tohumlarını yeşertiyor...

Yazdıktan sonra bir daha okumadığım bir çok yazının yanına birini daha ekleyeceğim şimdi... Yani belki yıllar sonra açılacak bir sandık daha koyuyorum bir köşeye...

Hayata inat herşey... Ve, kalp kırıklıklarına...

Seni öyle seviyorum...

.