Geceydi,yıldızları sayıyordum
Annemi ne çok özlüyordum
yazdığım şiirlerimi yokluyordum
Ansızın güzel öyküm çıkıp geldi
Sonra unutursun dedi...
Yıldızları birbir yerine bırakıp
Annemi incitmeden kalbime atıp
Şiirlerimi gelişi güzel bırakıp
Düştüm peşine güzel öykümün
Öyküm,güneş damlası düşmüş
Üzüm tanesiydi
Güldümü gamzesi yediveren gülleri
Sustumu buz kesilirdim,sanırsın zemheri
Bakışlarında sönmeyen nevruz ateşi
Bulutları silip gözlerimden,kalbimde damlaları
erteledim
Öyküm hep eksik kelimesiydi dizelerimin
Ve ben yeni bir umudun arefesindeydim...