Rifat Kurtoğlu - Ben Oldum Deme

Nelere gebedir, geleceğimiz,
Belli mi, yarın ne olacağımız,
Nerede, ne zaman öleceğimiz?
Şeytan'a aldanıp, “Ben oldum.” deme…

Gönülüne, bugünün hoş gelir belki,
Yaz döner degüze, kış gelir bil ki,
Zamanla, başına iş gelir bil ki,
Bugüne aldanıp, “Ben oldum.” deme…

An gelir, başına ters döner yuvan,
Gün olur derdine bulunmaz devan,
Bozulur fiyakan, söner o havan,
Ne olurum de, “Ben oldum.” deme…

Bulanıp bulanıp durulmak da var,
Şaşırıp, ziyana sarılmak da var,
Yarı aç, yarı tok sürünmek de var,
Halına güvenip, “Ben oldum.” deme…
Mahkemeler, kadıya mülk olurdu,
Tahtlı, taçlı sultanlar mı ölürdü?
Kalsa, Sultan Süleyman'a kalırdı,
Makama Güvenip, “Ben oldum.” deme…

Lâl olanda, nasıl şakır o dilin?
Kesilir tutmazsa ayağın, elin,
Can bedene yükse, ne olur halın?
Gençliğe güvenip, “Ben oldum.” deme…

Unutursun bir gün şöhreti, şanı,
Arasın gençliğin, sıhhatin hani,
Madem ki dünyanın her şeyi fani,
Sakın bel bağlayıp, “Ben oldum.” deme…

KURTOĞLU'm misali yanarsa çıran,
Çok beklersin amma, gelmez ki sıran,
Kâr eylemez o an, ne pulun, paran,
Şaşırıp, yanılıp “Ben oldum.” deme…