Rifat Kurtoğlu - Ateşteyim

Bir ahûya, düştü gönül,
“Gitme” dedim, koştu gönül,
İrademi aştı gönül,
Gâh dağdayım, gâh taştayım…

Aslı-Kerem, Mecnûn-Leylâ,
Belki sevmemiştir böyle,
“Kara sevda” denen şeyle,
Sönmedik bir ateşteyim…

KURTOĞLU'yum, keder, elem,
Gölge sanki, bana çilem,
Şu ömrüm, bir garip âlem,
Ne hayalde, ne düşteyim…