Rıdvan Erez - Sensizliğin Psikolojisi

Senle ayrıldıktan sonraki geçen günlerde bileklerimi kesmek için kör jiletler arar iken hep hayaline daldım…
Seni yanımdaymışsın gibi hayal edip seninle yemek yedim seninle gezdim ve seni o zaman daha çok sevdim. Her gittiğim psikologlara seni anlatırken psikolog olmayı çok müthiş bir şey sanan beyaz gömlekli çılgın adamlar ceplerindeki tomar tomar yeşil reçeteleri çıkarıp bana diazem yazıyorlardı…

Neden ve niye böyle olduğunu bilmiyordum seni sordum akvaryumumdaki susuzluktan ölmek üzere olan ve beni çok iyi dinleyen balıklara hiçbir cevap veremediler…

Bu ayrılık beni çok üzüyordu yüreğimin orta yerindeki koca bir yanardağ'a sensizlik ismini vermişti kalbimin içinde yaşayan yalnızlık isimli isyankâr halk… Sensizlik adlı yanardağ parlıyor ve lavlar püskürtüyordu yüreğime yüreğimdeki her bir sevda zerresi lavların sıcaklığı ile yanıyor ve soğuduktan sonra taşa dönüyordu.
Bu yüzden taş kalpli bu yüzden taş yürekli oldum.

Sen olmadığın için yanımda güçsüz ve yorgun düştüğümü bilen yalnızlığın pis çıkarcı ve menfaatçi muhbirleri hemen iyi bir halt yiyorlarmış gibi yetiştirmişler ve ispiyonlamışlardı beni yalnızlığa.
Ve yalnızlık muhbirleri sayesinde sensiz yorgun güçsüz halsiz olduğumu biliyordu artık.
Bu nedenle saldı üstüme en güvendiği ordularını. Yalnızlık içimdeki ‘'Sen'' i öldürüp ele geçirmek istiyordu beni ve hâkimiyet altına almak istemişti. Oysaki benim ölümü çoktan göze almış sevgi ordularımdan haberi yoktu.
Sonunda beklenen an geldi yalnızlık en güçlü orduları ile üzerime akın akın seferler düzenledi. Haçlı seferleri bile bu kadar kalabalık değildi tarihte…

Sevgim savunma yerine taarruz a geçmişti yalnızlığa karşı ve bu taarruz gönül tarihimde ‘'Büyük Taarruz'' olarak kayıt altına alınmıştı.

Ne sanmışlardı ayrıldık diye sevgimin biteceğini öleceğini mi sanmışlardı? Yanılmışlardı!
Hücum a gecen sevgi ordum hiç hızını kesmeden saldırıyordu direniyordu ve mücadele ediyordu yalnızlığa karşı bu savaş ı bir tek kalbim görüyordu fakat destek veremiyordu. Çünkü hasret tarafından elleri kolları deri kayışlar ile bağlanmış olan kalbim hareket edemiyordu.
Belki meydan ceset dolacaktı ama sevgi ordum bu savaşta galip olacaktı.

Savaş son buldu.
Her yer ceset doldu
Sevgim galip oldu
Yalnızlık hırsından saçlarını yoldu.

Sevgimdi bu savaşta galibiyete eren
Sensizdim ama sevgimdi yalnızlığa göğüs geren
Sensiz olsam da olmadı ordumu yere seren.
Sensiz olsam da içimdeki hayalindi bana güç veren!

Yapraklar dökülmüş mevsim hazandı.
İşte bu mevsimde sevgim savaşı kazandı…