Dalından koparılmış taze birer karanfildir gözlerin
Bir tatlı hüzün ve sahilsiz bir denizdir gözlerin
En deli yağmurlarla gelen bir bahar mevsiminde
Rengârenk çiçeklerle bezenmiş bâdemdir gözlerin
Umut iklimlerine sevinçle kanat açarken bütün kuşlar
Annesini kaybetmiş bir yavru pelikandır gözlerin
Hasretin en dayanılmaz ateşlerine düştüğüm o günde
Bana hayat veren pınar ve serin bir gölgedir gözlerin
Ve en güzel baharlarda saçlarıma kar yağarken şimdi
Gönül hânemi vîrân eyleyen bir hârâmîdir gözlerin
Kim demiş şefkati yok hem merhametsizdir diye
Âh, yavrusuna keder emziren bir annedir gözlerin
Yakub gibi Yusuf'unu hasretle beklerken ben
Bir gece yarısı ansızın çıkıp gelen eceldir gözlerin